REPORTAŻ Z WALNEGO ZGROMADZENIA JEDNEJ Z UCZESTNICZEK

Walne Zgromadzenie moim okiem

      To było ważne wydarzenie: pierwszy raz w historii naszej spółdzielni zwołano Walne Zgromadzenie. Myślałam, że najtrudniejsze będzie - wysiedzieć tyle godzin. Było inaczej:  najtrudniejsze było pojąć, dlaczego z nami - mieszkańcami-  i z nasza wolą, nie liczą się pracownicy zarządu i administracji. Dlaczego nie chciano wielu z nas wpuszczać? Dlaczego pojawiły się grupy opłaconych studentów?

    Przybyłam dużo wcześniej. Czekając na zewnątrz uczelni zauważyłam, że podjechały minibusy z młodymi ludźmi. Jak wyszli, to podeszłam do nich by porozmawiać, okazało się, że przywieziono ich na Walne – jak powiedział jeden z nich, dostali kasę to idą, ale tak naprawdę nie wiedzą o co tu chodzi. Zrobiłam im zdjęcie, później  się okazało, że to pierwsza partia tych młodych ludzi, dowieziona minibusami, następni mieli dojechać później.

     Po wejściu do holu uczelni widać było, że członkowie spółdzielni stali w krótkich kolejkach, natomiast do stanowiska z pełnomocnictwami była ogromna kolejka, w większości osób  spoza spółdzielni. Z krótkich rozmów wynikało, że są  zupełnie niezorientowani w naszych sprawach.

   Z kolei niektórzy działacze spółdzielni ustawiali się w dwóch kolejkach i w każdyn stanowisku pobierali mandat i kartę do głosowania.

     Według mojej wiedzy członek spółdzielni ma 1 głos, ale według prawnika, którego o to pytałam, można mieć po dwa głosy, czyli co: dwie ręce w górę przy głosowaniu?

     Przy wydawaniu mandatów na pełnomocnictwa doszło do pierwszej, ale nie ostatniej, awantury.  Obsługa nie chciała wpuścić mieszkańca naszego osiedla z pełnomocnictwem notarialnym. Pani prawnik zachowywała się w sposób niegodny prawnika, nie chciała wydać zgody, ani napisać uzasadnienia, dlaczego  jej się nie podoba to pełnomocnictwo. Przy wydawaniu kolejnych mandatów, dla ludzi związanych z odwołanym zarządem, i owszem, nie było takich wątpliwości. Jak również nie miała pani prawnik wątpliwości przy wydawaniu mandatów dla owych zupełnie niezorientowanych młodych ludzi.

 Na zdjęciu: To jest ten pan, (pierwszy z lewej), któremu pani prawnik odmówiła mandatu na pełnomocnictwo notarialne,  natomiast za nim pan Z. Jamroz otrzymuje kolejny mandat i tu pani prawnik nie ma żadnych wątpliwości.

Na zdjęciu: To jest owa pani prawnik (tyłem, w czerwonym żakiecie), nie znam nazwiska, bo nie chciała się przedstawić, która na moje pytanie o nazwisko popatrzyła na mnie ironicznie i odwróciła się, nie udzieliwszy odpowiedzi. Na plakietce było tylko "Obsługa prawna". Bezradna ręka pana niewpuszczonego na notarialne pełnomocnictwo, nie robi wrażenia na bezimiennej pani z plakietką  "Obsługa prawna".

   

      Weszłam na salę, czekam, sala ładna, nagłośnienie przygotowane, kilka mikrofonów, ludzi na sali dużo. Mija godzina 10:00, zebranie się nie zaczyna, były szef Rady Nadzorczej, pan Jamroz, nerwowo gdzieś wydzwania.  

     O godz. 10:15 padł wniosek z Sali, by obrady Walnego Zgromadzenia otworzył aktualny Przewodniczący Rady Nadzorczej, wybrany na Zebraniu Przedstawicieli w dniu 30 czerwca 2012 r., pan Marek Wojtalewicz. Tak też zrobił i zaczęły się obrady. Niestety nie udostępniono nam nagłośnienia, przy czym pan Jamroz skutecznie zakłócał obrady, używając mikrofonu, utrudniając przebieg Walnego Zgromadzenia. Wybraliśmy Prezydium i osoby do liczenia głosów. Niestety było to trudne, bo nie mieliśmy możliwości dostępu do nagłośnienia, posługiwano  się tubami.

     Okazało się, że na sali jest bardzo dużo ludzi, głosowaliśmy, i z tego co pamiętam, za wyborem Prezydium Walnego Zgromadzenia było 207 osób, przeciw  0, a wstrzymujących się 7 lub 8. O godzinie 10:35 wybrane Prezydium zaczęło obrady,  a jego praca wyglądała  tak, jak na zdjęciu.

Na zdjęciu: Prezydium ma do dyspozycji tylko własne tuby.

     Trzy starsze panie,  które siedziały obok mnie, pytały, dlaczego nie możemy mieć normalnego nagłośnienia, przecież dźwięk z tuby był jakościowo gorszy od dźwięku z mikrofonów.  Spytałam, a raczej poprosiłam pana Jamroza, by udostępnił nagłośnienie, cofnął się nagle, jakbym chciała mu wyrwać mikrofon, nie miałam takiego zamiaru, nie jest to w moim stylu. Pytam więc tego pana dlaczego, a on odwraca się do mnie tyłem i coś mało sympatycznego mruczy pod nosem. Mówię do niego: przecież my jesteśmy mieszkańcami i tu mieszkamy, może to było dla tego pana mało precyzyjne, bo z uśmieszkiem powiedział:  Tu? wskazując palcem na podłogę. Było to ironiczne. Niestety dalsza rozmowa nie miała sensu.

     Po  godz. 12:00 dotarł  nasz były prezes, Stępień, również zapytałam grzecznie o owo nagłośnienie: „Panie prezesie, dlaczego nie możemy my, członkowie spółdzielni, korzystać z nagłośnienia?” W odpowiedzi usłyszałam, żebym się zdecydowała  czy jest prezesem  czy nie, odpowiedziałam, że się zdecydowałam i zapytałam raz jeszcze: panie Stępień, dlaczego nie udostępniacie nam nagłośnienia? – niestety, pan Stępień odwrócił się plecami.

Na zdjęciu: W trakcie głosowań przy wyborze Prezydium.

     Po wybraniu Prezydium jego Przewodniczący ogłosił przerwanie Walnego Zgromadzenia z powodu błędów prawnych i przeniósł je na 20 października. Ale - zostaliśmy, żeby podyskutować o naszych sprawach spółdzielczych.

     W tym czasie wyszłam na chwilę, na przylegający do auli taras, na papierosa,  no i spotkałam tam tych młodych ludzi, których przywieziono na głosowanie. Zapytałam ich co tu robicie w tak ładny dzień na Walnym.   Jeden z nich powiedział,  że dostał kasę to i coś zrobić musi, ale potem stwierdził: - A wiecie co, idziemy na piwo, bo jakaś babka powiedziała, że poza zaliczką reszty i tak nie dostaniemy.  No i poszli, niestety nie miałam wtedy przy sobie aparatu i nie mam  zdjęcia. Uważam jednak, że to jest nieetyczne i niemoralne składanie młodym ludziom takich propozycji - głosowanie za pieniądze w nie wiadomo w jakiej sprawie -  no cóż, student jak to student, zawsze ma za mało kasy i to głównie kierowało tą grupką palaczy, z którą rozmawiałam.

     Gdy wróciłam na miejsce na sali, wyraziłam głośno swoją opinie, że mi się to wszystko nie podoba.  To kupowanie głosów, nie dopuszczanie nas do mikrofonu, lekceważące spojrzenia, nie szanowanie woli większości.....I wtedy, nie pamiętam, ktoś z byłego zarządu, czy z byłej rady nadzorczej, rzucił w moją stronę: Jak się nie podoba, to pani idzie do sądu, a czemu nie?

Na zdjęciu: Po obradach i dyskusji sala opustoszała, po lewej zostali jedynie ci, którzy chcieli wiedzieć, co dalej.

Na zdjęciu: Po prawej stronie sali został twardy elektorat byłego zarządu i kilku zdumionych obserwatorów, którzy zostali na sali dłużej,  żeby zobaczyć co się będzie działo po zakończeniu Walnego Zgromadzenia. Studenci już, o tej godzinie, poszli zamienić zaliczkę na piwo.

     Nasze Walne Zgromadzenie powoli dobiegło końca. Jego uczestnicy opuszczali salę, miałam i ja wyjść, kiedy zobaczyłam jakieś ruchy: stłoczeni dotąd pod ścianą pracownicy spółdzielni zaczęli nieśmiało wchodzić... jakby wpełzać... na scenę, gdzie były stoły, o których marzyli od rana. Po prawej stronie widowni, jakieś grupki zaczęły zwierać szyki. Były Przewodniczący byłej Rady Nadzorczej, stanąwszy w kąciku sceny, z mikrofonem,  otworzył... zebranie. Jakie zebranie? - pomyślałam. - O co chodzi? Postanowiłam chwilę jeszcze poczekać.

      Wtedy zaczęła się  farsa. Zaczęły się jakieś głosowania, zwarte szyki zwolenników przegranego zarządu karnie sunęły do maszyn liczących głosy. Nawet maszyny były karne: wiedziały, że 132 osoby siedzące w owej chwili na sali, to równa się 178 głosów!

     Pomyślałam, że nic tu po mnie, bo gdybym się odezwała, to nagle może im przybyć 7 nowych głosów.

Okiem przeciętnego mieszkańca spojrzała na to

Teresa Maciaś - Jabłońska

ps. Na zdjęciach podana jest data  zdarzeń, niestety, zapomniałam przestawić w aparacie godzinę z czasu zimowego na letni. Więc do każdej godziny  na zdjęciu proszę dodać okrągłe 60 minut.